مقایسه نتایج بارداریهای دوقلوئی خودبخود با دوقلوئی حاصل از IVF و تحریک تخمک گذاری

  سابقه وهدف: نازایی عدم باروری بعد از یک سال عدم پیشگیری از�بارداری است. روشهای کمک باروری میزان حاملگی چند قلو را افزایش میدهند. میزان حاملگی های چند قلو در لقاح مصنوعی 35% می باشد. لذا میزان سزارین، نوزاد نارس و مرگ و میر پری ناتال افزایش می یابد.   مواد و روشها: این مطالعه گذشته نگر توصیفی و تحلیلی می باشد. همه زنان باردار دو قلوئی مراجعه کننده به بیمارستان های طالقانی، مهدیه و امام خمینی (ره) در سالهای 1382-1375 بدون در نظر گرفتن سن یا رتبه حاملگی وارد مطالعه شدند. بیماران با سابقهٔ زایمان پره ترم، پارگی زودرس کیسه آب، سقط جنین، هیپرتانسیون و سزارین در زایمان قبلی از مطالعه حذف شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون استفاده شد که 1.96 ≤ Z ( P≤ 0.05 ) از نظر آماری معنی دار بود.   یافته ها: درسه گروه مورد مطالعه از نظر وزن کم هنگام تولد، هیپرتانسیون , سن نوزاد، پارگی زودرس کیسه آب، سقط ، زایمان پره ترم، آپگار دقیقه اول و پنجم، مرگ جنین و مرگ و میر نوزادی تفاوت آماری معنی داری یافت نشد. میانگین سن در گروه بارداری خودبخود 5/26 سال، در گروه IVF 34 سال و در گروه تحریک تخمک گذاری 30 سال بوده است. نسبت زنان با بارداری اول د رهر دو گروه IVF و تخمک گذاری بیشتر از زنان با بارداری اول در گروه بارداری دوقلوئی خودبخود بوده است. میزان سزارین بطور معنی داری در گروه IVF بیشتر از گروه بارداری خودبخود بود ( Z >1.96 ) P<0.05) ) و میزان زایمان واژینال در گروه بارداری دوقلوئی خودبخود بیشتر از گروه IVF بود ( Z >1.96 , P < 0.05) . تفاوت آماری معنی داری از نظر نحوه زایمان میان بارداری دوقلوئی خودبخود و تحریک تخمک گزاری یا IVF پیدا نشد.   نتیجه گیری: نتایج بارداری های دوقلوئی خودبخود، پس از IVF و تحریک تخمک گذاری تفاوت چشم گیری با هم ندارند.